Recent Articles
អត្ថប្រយោជន៍របស់អគារបៃតង
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវដែលធ្វើឡើងដោយកម្មវិធីបរិស្ថានរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ - និរន្តរភាពអគារនិងគំនិតផ្តួចផ្តើមពីអាកាសធាតុ បានបង្ហាញថាជាមធ្យម
១៥% នៃថាមពលប្រើប្រាស់សរុបកើតឡើងនៅលើផលិតកម្មនិងដំណើរការសាងសង់ ខណៈពេលដែលប្រហែលជា ៨៥% នៃថាមពលប្រើប្រាស់សរុបត្រូវបានគេប្រើនៅក្នុងដំណាក់កាលប្រតិបតិ្តការសាងសង់អគារ ។ ៥០% នៃថាមពលប្រើប្រាស់សរុបអាចត្រូវបានកាត់បន្ថយការចំណាយនៅត្រឹមសូន្យដោយបច្ចេកវិទ្យាដែលអាចរកបាន។
ការប្រឈមសំរាប់វិស័យឧស្សាហកម្ម និងមានឱកាសជាច្រើនដើម្បីរកនូវដំណោះស្រាយថ្មីជាពិសេសគឺប្រសិទ្ធិភាពថាមពល។
សំណង់អគារទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសជឿនលឿនប្រើប្រាស់ប្រហែល មួយភាគបីនៃថាមពលអគ្គិសនីប្រើប្រាស់សរុបរបស់ប្រទេសនោះ
និងជាការប្រើប្រាស់ថាមពលអគ្គិសនី ដ៏ធំបំផុតបន្ទាប់ពីវិស័យឧស្សាហកម្ម។ វាជាការសំខាន់ដើម្បីមើលទៅក្នុងវិធានការជាក់ស្តែងដើម្បីកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់នៃអគាររបស់យើងហើយធ្វើឱ្យពួកវាកាន់តែសំបូរបែប
និងការប្រើប្រាស់ថាមពលអោយមានប្រសិទ្ធិភាពបន្ថែមទៀត។
ពេលនេះខ្ញុំសូមណែនាំ
អ្នកទាំងអស់គ្នាឱ្យបានដឹងអំពីអត្ថប្រយោជន៍របស់អគារ ៖
ផលប្រយោជន៍ផ្នែកបរិស្ថាន
- លើកកំពស់និងការពារជីវចម្រុះនិងប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី
- ធ្វើអោយគុណភាពខ្យល់និងទឹកប្រសើរឡើង
- កាត់បន្ថយប្រលាយសំរាម
- អភិរក្សនិងស្ដារធនធានធម្មជាតិ
ផលប្រយោជន៍ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច
- កាត់បន្ថយការចំណាយលើប្រតិបត្តិការ
- បង្កើត ពង្រីក និងពង្រឹងទីផ្សារសម្រាប់ផលិតផល និងសេវាកម្មបៃតង
- បង្កើនផលិតភាពរបស់អ្នកនៅស្នាក់នៅ
- បង្កើនប្រសិទ្ធភាពវដ្តជីវិតសេដ្ឋកិច្ច
អត្ថប្រយោជន៍ផ្នែកសង្គម
- បង្កើនផាសុខភាពនិងសុខភាពសំរាប់អ្នកស្នាក់នៅ
- បង្កើនគុណភាពសោភ័ណ្ឌភាព
- កាត់បន្ថយសំពាធលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធក្នុងតំបន់
- ធ្វើអោយគុណភាពនៃជីវិតប្រសើរឡើង
ជាទូទៅប្រការដែលយើងប្រើប្រាស់ ដើម្បីយកមកអនុវត្តន៏ការពារសុវត្តិភាពការងារយើង មួយភាគធំគឺជាប្រការដែលផ្តោតទៅលើវិធីធម្មតាវិធីនេះមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលនឹងច្បាប់នៅក្នុង សាលាដែលប្រើសំរាប់បង្រៀនទៅលើបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនសំណង់ដែលធ្វើលការនៅក្នុងការដ្ឋានដូចជា៖
-ប្រសិនបើអ្នកមិនយល់ពីការងារប្រត្តិបត្តិគ្រឿងចក្រត្រូវសួរទៅរកសេចក្តីណែនាំ
-ត្រូវរក្សាតំបន់ និងច្រកចូលធ្វើការស្អាត និងមានសណ្តាប់ធ្នាប់
-ត្រូវរក្សាគ្រឿងចក្រនៅក្នុងបញ្ជានៃការងារ
-ពេលធ្វើការងារជាមួយអង្គធាតុដែលខ្ទាតត្រូវពាក់វែនតាការពារសុវត្តិភាព
-ត្រូវរក្សាភាពប្រុងប្រយ័ត្ននៅពេលធ្វើការជាមួយគ្រឿងម៉ាស៊ីន
-ត្រូវពាក់ម៉ាស់នៅពេលដែលអ្នកធ្វើការក្នុងកន្លែងហុយ ឬមានក្លិនមិនល្អ
-ត្រូវប្រាកដថាសេចក្តីណែរនាំមានវត្តមានក្នុងកន្លែងធ្វើការមុនពេលចាប់ផ្តើមការងារ
-ផ្តោតអារម្មណ៏ទៅលើការងាររបស់អ្នក រាល់ពេលមុនពេលធ្វើការបញ្ជា ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នគ្រប់ ដំណាក់កាលនីមួយៗ ដែលបញ្ជាក់ថាអ្នកមានសុវត្តិភាព។
-ពាក់ឧបករណ៏ការពារត្រចៀកនៅពេលដែលអ្នកធ្វើការនៅក្នុងតំបន់ដែលមានសំលេង
-ត្រូវគោរពតាមផ្លាកសញ្ញាសុវត្តិភាពនៅពេលធ្វើការក្នុងតំបន់ពិសោធន៏
-ត្រូវធ្វើតាមយ៉ាងគួរសម្យ ជាមួយអ្នកពិសោធន៏នៅក្នុងតំបន់ពិសោធន៏ មិនត្រូវធ្វើការឈ្លោះ ប្រកែកគ្នានាំអោយខាតពេលកំលាំង និងមានការអាកអន់ចិត្តជាមួយកម្មករដ៏ទៃទៀត ត្រូវចេះជួយគ្នា
-ត្រូវធ្វើតាមសេចក្តីណែនាំនៅពេលលើក ស្ទូចសំភារៈ។ ខ្នងរបស់យើងនិងអាចមាន របួសដោយការ លើកធ្ងន់ហួស ត្រូវសុំអ្នកជួយនៅពេលលើរបស់ធ្ងន់ ឬ វែង មិនត្រូវមានមោទនៈភាពលើសាច់ដុំ
-ត្រូវបញ្ជូនដំណឹងនៃគ្រោះថ្នាក់អោយទៅអ្នកគ្រប់គ្រងជាបន្ទាន់រាល់ឯកសារនៃគ្រោះថ្នាក់ គួរតែ ត្រូវ បានកត់ត្រា ក្រោយ ពេលដែលគ្រោះថ្នាក់រួចហើយ
-ត្រូវដឹងថាអ្នកណាដែលអាចដឹងពីរបៀបជួយសង្គ្រោះ និងកន្លែងជួយសង្គ្រោះដំបូង
រចនាបថ Sullivanesque
ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយលោក Louis Sullivan (1856-1924)ដែលជាភាពលេចធ្លោរបស់ស្ថាបត្យករប្រចាំសតវត្សរ៍។
Sullivan បានទទួលការអប់រំនៅឯ
MIT និងសាលា Ecole des Beaux Art នៅទីក្រុងប៉ារីសនិងបានធ្វើការជាស្ថាបត្យករនៅទីក្រុង Philadelphia
សម្រាប់នាយករដ្ឋមន្រ្តីលោក Frank Furness មុនពេលផ្លាស់ទៅទីក្រុងឈីកាហ្គោ។ រចនាបថ Sullivanesque បានបង្កើតឡើងដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងការកើតនៃអគារខ្ពស់
អគារខ្ពស់មានស៊ុមដែកនេះក្នុងឆ្នាំ 1890 ។ ប្រភេទអគារថ្មីនេះបានបង្ហាញនូវបញ្ហាប្រឈមថ្មីមួយនៃការរចនា។
វិធីសាស្រ្ត Sullivan បានគឺការប្រើគ្រឿងតុបតែងនិងការរចនាដើម្បីកំណត់អគារមួយដែលមានកម្ពស់ជាបីផ្នែកខុសគ្នាគឺ៖
-
បង្កើតភាពលេចធ្លោនៃធាតុមួយនៅបើកបង្អួចនិងទ្វារ
-
ផ្នែកពាក់កណ្តាលត្រូវបានដាក់បង្អួចបញ្ឈរ
ជាមួយស៊ុមដែក
-
ផ្នែកកំពូលគឺជាការតុបតែងនូវក្បូរក្បាច់យ៉ាងល្អប្រណិត
រចនាបែបត្រីភាគីរបស់គាត់គឺប្លែកនិងស្រស់ស្អាតនិងបង្ហាញនូវឥទ្ធិពលនៃចលនាសិល្បៈ
ស្របពេលជាមួយនូវការតុបតែងដោយប្រើទម្រង់ធរណីមាត្រ បន្ទាត់បត់ បានបំផុសនូវគំនិតលំនាំចងភ្ជាប់គ្នា។
ខណៈដើមជាច្រើននៃការប្រព្រឹត្ដរបស់ Sullivanត្រូវបានសាងសង់នៅទីក្រុង Philadelphia រវាងឆ្នាំ
1849 និង 1860 ដែលជាការប្រព្រឹត្ដដែលល្អបំផុត ដែលត្រូវបានគេស្គាល់គាត់។ Sullivan បានធ្វើការជាមួយនិងការទទួលឥទ្ធិពលរបស់ស្ថាបត្យករអាមេរិកសំខាន់ផ្សេងទៀតជាច្រើនដូចជា
Frank Lloyd Wright ,George Grant Elmslie, and
William Gray Purcell ។ រចនាបថ Sullivanesque ជារចនាបថទីក្រុងបានគេមើលឃើញជាចម្បងនៅក្នុងទីក្រុងធំឬមជ្ឈមណ្ឌលក្នុងតំបន់
មានដូចជា៖ ប្រភេទអគារទូទៅ អគារខ្ពស់ខ្ពស់ៗ អគារការិយាល័យពាណិជ្ជកម្ម អគារផ្ទះល្វែង។ លក្ខណៈពិសេសដែលបានកំណត់អត្តសញ្ញាណស្ថាបត្យកម្មរបស់លោកគឺ៖ លំនាំនៃភាពស្មុគស្មាញ ការតុបតែងធំទូលាយ ក្រុមបង្អួចបញ្ឈរម្នាងសិលាបន្ទះ
ជាមួយឈើដើម្បីលម្អរូបចម្លាក់ អគារដែលមានបីផ្នែកខុសគ្នា:
កំពូលកណ្តាលនិងបាត។
រចនាបថនៃម៉ូតដំបូល
VV
នៃស្ថាបត្យក្រោយទទួលឯករាជ្យ
ដំបូលម៉ូត VV នៃស្ថាបត្យកម្មខ្មែរសម័យថ្មីត្រូវបានគេ យល់ច្រលំថា ស្ទីលរបស់បិតាស្ថាបត្យកម្ម ខ្មែរលោកតា វណ្ណ ម៉ូលីវណ្ណ ធ្វើដើម្បីជាតំណាងឱ្យឈ្មោះរបស់លោក។ប្រសិនបើយើងសង្កេតមើលទៅសម័យអាព្យាបាលបារាំង សំណង់អាណានិគមទាំងអស់ គឺច្រើនប្រើប្រាស់ដំបូលទាល គឺមិនមែនដំបូលទែរ៉ាស់ (Terrace)។ ក៍ប៉ុន្តែបើយើងក្រឡេកមើលមកសំណង់ស្ថាបត្យកម្មក្រោយទទួលបានឯករាជ្យវិញ គឺបានផ្តាច់ខ្លួនចេញពីទម្រង់ស្ថាបត្យកម្មសម័យអាណានិគម ដោយបង្កើតនូវរចនាបថស្ថាបត្យកម្មក្នុងទម្រង់បែបផែនផ្សេង ដូចជាដំបូលមានលក្ខណៈ ទែរ៉ាស់។
ដូចដែលយើងបានដឹងស្រាប់ហើយថា អាធាតុនៃប្រទេសកម្ពុជា គឺមានលក្ខណៈក្តៅ ហើយសើម ដែលដំណើរព្រះអាទិត្យ ធ្វើដំណើរស្ទើរតែកាត់កែងពីលើអគារដែលជាលទ្ធផល គឺបង្ករឱ្យមានភាពក្តៅខ្លាំង ទៅលើបន្ទប់ផ្នែកខាងលើជាប់ដំបូល។
ដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហានេះ គឺគេបានប្រើប្រាស់នូវដំបូលហោះរាង VV ដែលត្រូវបានយកមកអនុវត្តន៍ដោយអ្នកជំនាញការស្ថាបត្យកម្ម លោក Henri Chatel នៅអគារប្រមូលផ្តុំស្ថិតនៅតាមផ្លូវសុធារនាសម័យនោះ។ ទម្រង់ដំបូលហោះVV នេះគឺជួយទប់កំដៅពីខាងលើហើយក៍ជួយការពារចំពោះបញ្ហាភ្លៀងធ្លាក់ផងដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការបង្កើតនូវទម្រង់ដំបូលបែបនេះ គឺវាបានផ្តល់ចន្លោះស្រទាប់ សំរាប់ឱ្យខ្យល់រត់ បង្កើតបានភាពត្រជាក់ដល់អ្នកស្នាក់នៅខាងក្រោម និងផ្តល់ជាកន្លែងសំរាប់អង្គុយលំហែរ ក៍ដូចជាសម្រាប់អ្នកបោកគក់សំលៀកបំពាក់ផងដែរ។។
ដំណោះស្រាយបែបនេះ វាក៍បានផ្តល់ផលប្រយោជន៍ទាំងលក្ខណៈបច្ចេកទេស និងលក្ខណៈប្រើប្រាស់ ដែលគួរតែយកមកប្រើប្រាស់និងធ្វើការកែច្នៃបន្ថែមសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍស្ថាបត្យខ្មែរនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
ដំបូលហោះមួយប្រភេទដែល លោក អ៊ឹង ក្រពុំផ្កា បានប្រើប្រាស់ទៅលើអគារនៃអតីតសាកលវិទ្យាល័យបច្ចេកវិទ្យារ៉ែ និងកសិកម្មនៅខេត្តបាត់ដំបង ដែលដំបូលនោះមានទម្រង់ជា W W W វាបានផ្តាច់ចេញពីដំបូល គឺអាចផ្តល់ភាពត្រជាក់ និងម្លប់ដល់ការលំហែរ និងជួបជុំរបស់និស្សិត និងជួយការពារកំដៅព្រះអាទិត្យផង។ ដោយសារអគារនោះបែរមុខទៅទិសខាងជើង ដូចនេះ ស្រទាប់ខ្យល់គឺអាចការពារ ដល់ភាពត្រជាក់នៃអគារទាំងមូល។ ចំណែកឯអគារធំ របស់សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ក៍គេឃើញមានការរក្សានូវគំលាតចំហរ សម្រាប់ឱ្យខ្យល់រត់នៅក្រោមផ្នែកដំបូលផងដែរ។
ដូចនេះ យើងអាចនិយាយបានថា រចនាបទនៃម៉ូតដំបូលប្រភេទនេះ គឺស្ថាបត្យករនាសម័យនោះ កែច្នៃឱ្យសមស្របទៅតាមលក្ខណៈ អាកាសធាតុ បរិស្ថានពិតប្រាកដរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។
Subscribe to:
Comments (Atom)
